- Świetnie. - położył walizkę na stoliku.
- Dostarczysz to pod ten adres - położył kartkę na walizce - odbierzesz kopertę i dostarczysz ją do mnie.

- Jeśli już musisz wiedzieć... - mężczyzna zbliżył się do Everetta.
- ...300 tysięcy dolarów w gotówce. - powiedział przyciszonym tonem.
- Od tego zależy moje życie, wiec tego nie zgub, ok? ...i postaraj się to dostarczyć jak najszybciej.

- Wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć. Będę ci wisiał przysługę. - odparł z wyraźną ulgą, jakby właśnie pozbył się wielkiego ciężaru.
Poprawił jeszcze marynarkę i wziął głęboki oddech nim wyszedł ze studia.

Otrzymano 1 punkt doświadczenia.

Everett Ackerman
Opuszczony budynek - Auckland
7 Styczeń 1990, 17:11

Powiedzenie, że miejsce do którego dotarł byłoby niedomówieniem. Był to podniszczony, zapewne nadający się jedynie do rozbiórki budynek. Urokowi temu miejscu nie dodawał padający już od kilku godzin deszcz. Było ponuro i ciemno, gdyż chmury zdążyły przysłonić całe niebo nad Auckland. W okolicy nie widział też żadnych ludzi, nie było to jednak nic dziwnego. Budynek był na uboczu, a w pobliżu nie znajdowało się nic co przeciętny człowiek mógłby potrzebować.

Walizka na szczęście była solidna i nieprzemakalna, więc mogła posłużyć jako prowizoryczny parasol. We wnętrzu budynku na szczęście było sucho. Pachniało tu dość specyficznie, był to piaszczysty, suchy aromat cementu, skruszałego tynku i cegły. Było tu niesłychanie cicho, nie licząc padającego deszczu. Miejsce wydawało się opustoszałe. Pierwsze drzwi jakie napotkał były na wpół otwarte. Już przy pierwszym rzucie oka dostrzegł, że w pomieszczeniu znajduje się jakieś biurko, a na nim gazety, które wyglądały na dość nowe. Gdy wszedł do środka szukając kogoś żywego, zastał jedynie szczury, które wyjadały chipsy z torebki leżącej na ziemi. Szybko jednak czmychnęły na widok człowieka. Trochę na prawo od owej paczki znajdowało się łóżko, na którym leżał jakiś mężczyzna o paskudnej twarzy.

Gość nawet nie drgnął, czyżby aż tak głęboko spał? Nie było od niego czuć alkoholu wiec musiał być trzeźwy, o ile w ogóle był żywy. Wyglądał dość blado, było jednak zbyt ciemno by ocenić czy po prostu ma taki kolor skóry.

Everett miał wrażenie jakby trącał worek ziemniaków. Żadnej reakcji. Nie było widać też żadnych oznak życia, ani śladów które wskazywałyby na przyczynę zgonu. Musiał się naprawdę dobrze przyjrzeć by dostrzec na szyi drobny ślad jakby po ukłuciu igłą. Z doświadczenia wiedział że wstrzykiwanie sobie czegokolwiek w to miejsce nie jest dobrym pomysłem. Było więc bardzo prawdopodobne, że ktoś go otruł.